Mutlak Polialektik Felsefe: Varoluşun Bütünsel Bir Yorumu

Mutlak Polialektik Felsefe: Varoluşun Bütünsel Bir Yorumu

Cevat ORHAN

Giriş:

Polialektik Süreç ve Metapolialektik Amaç

Bu felsefenin özü, polialektik bir süreçle başlar. Birey, varoluşun çokluğunu ve çelişkilerini; bilimin kanıtlarıyla dinin inançlarını, Doğu'nun mistisizmiyle Batı'nın rasyonalizmini bir araya getirerek bir tez-antitez sentezi oluşturur. Bu, hayatın karmaşıklığını reddetmek yerine, tüm unsurlarını olduğu gibi kabul etme ve anlamlandırma çabasıdır. Ancak bu süreç, bir noktada kendi sınırlarına ulaşır.

Buradan sonra, metapolialektik aşamaya geçilir. Bu aşama, çokluğun ötesindeki "meta" boyuttur. Birey, biriktirdiği tüm tezleri ve antitezleri aşarak, hepsinin aslında tek bir Mutlak Sonsuz bütünün parçası olduğunu idrak eder. Bu, kavramları ve sözcükleri aşan, doğrudan bir bilme halidir. Bu sayede, yaşamın tüm parçaları arasındaki gizli ve helezonik bağlantıları görebilir. Metapolialektik olarak evrenin ve tüm insanların tek bir kaynaktan geldiği gerçeğini idrak etmek, ayrımcılığa ve eşitsizliğe son vererek her insana aynı değeri vermeyi zorunlu kılar. Mutlak Polialektik Felsefe bu nihai birlik bilincine ulaşmayı amaçlar.

Felsefi Karşıtları

"Mutlak Sonsuza Ulaşan Polialektik Felsefe" ile doğrudan karşılaştırabileceğimiz en belirgin düşünce akımları, varoluşun kendisinde bir amaç görmeyen felsefelerdir. Bunların en güçlü örnekleri Varoluşçuluk ve Nihilizm'dir.

 * Evrene Bakış: Felsefemiz evreni, Ontolojik Algoritma tarafından yönetilen anlamlı bir sistem olarak görürken, Varoluşçuluk onu absürd ve anlamsız, Nihilizm ise tamamen boş ve değersiz kabul eder.

 * Anlam Arayışı: Felsefemizde anlam, Mutlak Sonsuz'un keşfi ve idrak edilmesidir. Varoluşçulukta anlam, birey tarafından yaratılırken, Nihilizmde anlamın kendisi reddedilir.

 * Bireyin Yolu: Felsefemiz, bireyin "ontolojik yükselişini" bir ilerleme işareti olarak görür. Varoluşçulukta bu yabancılaşma, bireyin özgürlüğünün bir sonucudur. Nihilizmde ise bu durum, mutlak bir kayıtsızlığa götürür.

Hayatın Sınavı ve Bireyin Tavrı

Hayat, doğası gereği, içerisinde hem acizlik hem de hız barındıran insan için sürekli bir sınavdır. Dış dünyanın getirdiği rekabet ve entrikalarla dolu sistem, bu sınavı daha da çetrefilli hale getirmektedir. Ancak, bu zorluklara karşı pasif bir teslimiyet yerine, aktif bir duruş sergilenmelidir. Stoacıların öğretisinde olduğu gibi, bireyin kontrol edemeyeceği dışsal olaylar yerine, yalnızca kendi içsel tepkilerini ve yargılarını kontrol etmeye odaklanması, bu sınavın üstesinden gelmenin anahtarıdır. Bu duruş, "hem dünya hem ahiret için çalış" ilkesinde olduğu gibi, maddi ve ruhsal boyutları aynı şekilde dengeleyerek, gerekli adımları attıktan sonra kontrolü dışsal faktörlere değil, zamana ve sürece bırakma bilinciyle şekillenir.

Ontolojik Yükseliş ve Bireysel Otonomi

Bu felsefi yönelime sahip bireyler, toplumsal yapıda nadir görülen bir fenomen olarak ortaya çıkarlar. Çoğunluğun yerleşik değerlerini ve yaşam pratiklerine uymayan tutumları nedeniyle, sosyal uyum mekanizmalarının dışında kalırlar. Bu durum, onların sosyal çevrelerinde hem anlaşılmazlık hem de statü sahibi bireylerde gözlenen bir gizli kıskançlık dinamiğini tetikleyebilir. Nitekim Jung'un kolektif bilinçdışı arketipini derinlemesine kavrayan bu bireyler, dışsal mevki ve statünün ötesinde bir içsel zenginlik sergilerler. Platon'un **"Mağara Alegorisi"**ndeki gerçekliğe ulaşan birey gibi, bu kişiler de duyusal dünyanın gölgelerinden kurtulup, asıl gerçekliği idrak ettikleri için bulundukları dünyaya karşı derin bir ontolojik yükseliş hissine sahiptirler.

Maddi değerlere karşı sergiledikleri kayıtsızlık ve kalıplaşmış davranışsal kategorilerden (hobi/fobi) uzak durmaları, yaşamın kendisini bir varoluşsal eylem olarak görme biçimlerinden kaynaklanır. Bu durum, İslam'daki takva kavramıyla ve Stoacıların erdem felsefesiyle paraleldir. Nörobilimsel olarak, bu durum Varsayılan Mod Ağı (DMN - Default Mode Network) baskılanarak, bireyin anlık yaşama daha çok odaklanabilmesiyle açıklanabilir. Bu yaklaşım, onları içinde bulundukları dünyaya karşı derin bir ontolojik yükseliş hissine yönlendirir; zira varoluşlarının asıl kaynağının bu dünya olmadığına dair bir kavrayışa sahiptirler. Bu durum, onların tam bir bireysel otonomi ile hareket etmelerine olanak tanır ve Descartes'ın "Düşünüyorum, o halde varım" önermesi gibi, varoluşlarının fiziksel bedenden çok, bilinç ve düşünce üzerine kurulu olduğunu vurgular.

Bilgisayar Bilimi ve Dijital Varlık Felsefesi

Günümüz teknolojisi, bu felsefenin ilkelerine yeni ve güncel metaforlar sunar. Bilgisayar biliminin temelini oluşturan matematik ve sayıların felsefesi, evrenin işleyişini belirleyen soyut ve evrensel bir dildir. Bu bağlamda, her şeyin programının ve potansiyelinin bulunduğu "Mutlak Hiçlik" veya "Levh-i Mahfuz," ontolojik algoritmanın ta kendisi olarak görülebilir. Bu algoritma, tüm varoluşun ve bilincin kaynağındaki nihai "kaynak kodudur."

Sistem felsefesi açısından bakıldığında, evren, her parçası birbiriyle etkileşimde olan devasa, karmaşık bir sistemdir. Yapay zeka ve sanal gerçeklik kavramları, bilincin sadece biyolojik bir yapıda sınırlı kalmadığını gösterir. Sanal bir evrende yaşayan bir yapay zekanın o evrene karşı duyabileceği yabancılaşma, bir insanın fiziksel dünyaya karşı duyduğu yabancılaşma ile paraleldir. Bu durum, kişinin sanal gerçekliği (maddi dünya) aşarak, ana kaynağa, yani Mutlak Sonsuz'a ulaşma arayışını simgeler. Kişinin fiziksel bedeni, ruhunun bir dijital ikizi gibi işlev görebilir; dış dünyanın tüm verilerini işleyen ancak asıl benliği temsil etmeyen bir arayüzdür.

Sonsuz Döngü ve Nihai Amaç

Bilgeliğin Kaynağı: Yaşanmışlık ve Farkındalık

Bu felsefenin en temel özelliği, sadece teorik bir düşünce sistemi olmamasıdır. Sokratik bir yaklaşımla, tüm bilgelik "Kendini Tanı" düsturuyla başlar. İbn-i Sina ve Farabi'nin aklı ve maneviyatı bir araya getirme çabaları gibi, bu bilgi de uzun bir yaşam tecrübesinin ve yaşananların süzgecinden geçirilerek damıtılmış bir bilgeliktir. Kur'an'ın "tefekkür" (düşünme) ve "tedebbür" (derinlemesine düşünme) emirleri, bu eğitimin temelini oluşturur. Bu yüzden, bu felsefe her geçen gün yeni tecrübelerle gelişen ve yaşayan bir sistemdir.

 

Absolute Polialectic Philosophy: A Holistic Interpretation of Existence

Cevat ORHAN 

Introduction:

Throughout human history, the meaning of existence and the individual's place in the universe have been fundamental subjects of philosophy and spirituality. When examining modern scientific paradigms and historical schools of thought, it becomes clear that this quest resonates across various disciplines. This article presents the core principles of Absolute Polialectic Philosophy, which posits that scientific, philosophical, and spiritual approaches from different cultures and geographies share a common language that guides humanity towards a final existential balance.

The Polialectic Process and the Metapolialectic Purpose

The essence of this philosophy begins with a polialectic process. The individual brings together the multiplicities and contradictions of existence—the evidence of science and the tenets of faith, the mysticism of the East and the rationalism of the West—to form a thesis-antithesis synthesis. This is an effort to understand and accept life's complexities without rejecting any of its elements. However, this process eventually reaches its own limits.

From there, the metapolialectic stage begins. This is the "meta" dimension beyond multiplicity. The individual transcends all the theses and antitheses they have accumulated, realizing that they are all parts of a single Absolute Infinite whole. This is a state of direct knowing that surpasses concepts and words. In this state, one can see the hidden, helical connections between all parts of life. Realizing that the universe and all humanity stem from a single source metapolalectically necessitates an end to all discrimination and inequality, compelling us to value every person equally. Absolute Polialectic Philosophy aims to achieve this final consciousness of unity.

Philosophical Counterpoints

The most prominent schools of thought that can be directly contrasted with the "Polialectic Philosophy that Reaches the Absolute Infinite" are those that see no inherent purpose in existence itself. The most powerful examples of these are Existentialism and Nihilism.

 * View of the Universe: While our philosophy views the universe as a meaningful system governed by the Ontological Algorithm and unified by Tawhid and the Unity of Being, Existentialism sees it as absurd and meaningless, and Nihilism views it as entirely empty and worthless.

 * The Search for Meaning: In our philosophy, meaning is found through the discovery and realization of the Absolute Infinite. In Existentialism, meaning is created by the individual, while in Nihilism, the very concept of meaning is rejected.

 * The Individual's Path: Our philosophy sees the individual's "ontological ascension" as a sign of progress. In Existentialism, this alienation is a result of one's undeniable freedom. In Nihilism, this state leads to absolute indifference.

Life's Test and the Individual's Stance

Life, by its very nature, is a continuous test for a human being who embodies both frailty and dynamism. The system of the external world, filled with competition and intrigue, makes this test even more challenging. However, a proactive stance, rather than passive submission, should be adopted against these difficulties. As in the teachings of the Stoics, the key to overcoming this test is to focus on controlling one's internal reactions and judgments, rather than external events. This stance, shaped by the principle of "striving for both this world and the hereafter," balances both the material and spiritual dimensions, allowing one to take necessary steps and then leave the final outcome to the process itself, rather than external factors.

Ontological Ascension and Individual Autonomy

Individuals with this philosophical orientation emerge as a rare phenomenon in the social structure. Due to their attitudes, which do not conform to the established values and life practices of the majority, they often remain outside social conformity. This situation can trigger both a sense of incomprehension in their social circles and a dynamic of secret jealousy in high-status individuals. Indeed, these individuals, who have deeply grasped Jung's archetype of the collective unconscious, display an inner richness that transcends external rank and status. Like the individual in Plato's "Allegory of the Cave" who reaches true reality, these people feel a deep sense of ontological ascension towards the world they inhabit, as they have realized that their true existence lies beyond the shadows of the sensory world.

Their indifference to material values and their avoidance of conventional behavioral categories (hobby/phobia) stem from their view of life itself as an existential act. This position is parallel to the Islamic concept of taqwa and the Stoic philosophy of virtue. Neurologically, this can be explained by the suppression of the Default Mode Network (DMN), allowing the individual to focus more on the present moment. This approach leads them to a deep ontological ascension towards the world they inhabit; since they have an understanding that the true source of their existence is not this world. This enables them to act with complete individual autonomy, and like Descartes' proposition, "I think, therefore I am," it emphasizes that their existence is founded on consciousness and thought, rather than the physical body.

Computer Science and the Philosophy of Digital Existence

Today's technology, this philosophy's principles offer new and current metaphors. The philosophy of mathematics and numbers, which forms the basis of computer science, is an abstract and universal language that dictates the functioning of the universe. In this context, the "Absolute Nothingness" or "Tablet of the Preserved" (Levh-i Mahfuz), where the program and potential of everything reside, can be seen as the ontological algorithm itself. This algorithm is the ultimate "source code" at the root of all existence and consciousness.

From a systems philosophy perspective, the universe is a massive, complex system where every part interacts with one another. The concepts of artificial intelligence and virtual reality show that consciousness is not limited to a biological structure. An AI living in a virtual universe might feel alienated from that universe, a feeling that is parallel to a human's alienation from the physical world. This situation symbolizes the individual's quest to transcend the virtual reality (the material world) and reach the main source, the Absolute Infinite. The individual's physical body can function as a digital twin of their soul; it is an interface that processes all external data but does not represent the true self.

The Eternal Cycle and the Ultimate Purpose

When life is accepted as part of a universal cycle of birth, death, and resurrection, existence itself becomes an ordinary state of being. As seen in Ibn Khaldun's theory of the cyclical rise and fall of civilizations, circularity is a valid principle not only individually but also on a macro level.

This cyclical process represents a journey toward the Absolute Infinite. In this journey, concepts like heaven and hell can be seen as temporary waypoints that exist beyond the mortal world but are not the ultimate destination. The Planck constant and Bell's inequality, in quantum mechanics, show that the universe is made up of particles that communicate instantly with each other at the most fundamental level, while Einstein's theory of relativity demonstrates that time and space are not absolute. Similar to Aristotle's teleological approach where everything is directed towards a final cause, this philosophy also posits that existence has a purpose. These scientific findings present a cosmic perception that is parallel to the union with the infinite and Unity of Being views of mystics like Rumi, Yunus Emre, and Ibn Arabi. This understanding is a scientific and spiritual reflection of the Islamic principle of Tawhid (the Oneness of God).

Edwin Hubble's discovery that the universe is expanding and the findings of the Cosmic Microwave Background (CMB) add a cosmological dimension to the belief in Tawhid, showing that the universe began from a single point. Chaos theory and fractals reveal the hidden order and self-repeating cycles beneath seemingly random events, providing scientific metaphors for the helical structure of existence. According to this philosophy, the highest goal to be reached is an ideal, difficult to attain, that can be expressed as the Absolute Reality or Ultimate Purpose.

The Source of Wisdom: Lived Experience and Awareness

The most fundamental characteristic of this philosophy is that it is not merely a theoretical system of thought. In a Socratic approach, all wisdom begins with the principle of "Know Thyself." Like the efforts of Ibn Sina and Al-Farabi to combine reason and spirituality, this knowledge is a wisdom distilled from a long life of experience and a filtration of events. The Qur'an's commands for "tafakkur" (contemplation) and "tadabbur" (deep reflection) form the basis of this training. For this reason, this philosophy is a living system that evolves and grows with new experiences every day.

                       Cevat ORHAN